Moody Sparkles

Yurtta iki kişilik odada kalıyorum. O da arkadaşım benden tam 3 yaş küçük. Çok tatlı bir kız aslında ama çok zıt özelliklerimiz var. O asla yalnız kalmak istemiyor. Çöp atmaya giderken, yemeğe giderken, okula giderken hep yanına yoldaş arıyor. Sürekli konuşmak istiyor, ortam sessiz olunca rahatsız oluyormuş. Televizyonu sürekli açık bırakırmış ses olsun diye. Ben de devamlı ses olduğunda çok rahatsız olurum. Sessizliği ve yalnızlığı severim. Çok iyi niyetli, kibar ve temiz bir kız ama biraz önyargılı yaklaşıyorum. Onun dışında bizim yurtta Kıbrıstaki sınıfımdan üç tane arkadaşım var. Biri sevdiğim ama pek muhabbetim olmayan, biri pek sevmediğim, diğeri de hiç konuşmuşluğum olamayan bir kızdı. (Ne güzel özetledim!)O sevdiğim dediğim kızla gelmeden önce de konuşuyorduk. Ben yurda ondan sonra geldim, o çoktan üç dört tane arkadaş edinmişti. Arkadaşlarından iki tanesi bizim gibi Kıbrıs'tan geçiş yapan diyetetik okuyan kızlarmış. Dördümüz arkadaş olduk, okula beraber gidip geli

Bir buçuk aydır yazamadım. O kadar çok şey oldu ki. Şuan hangisini yazsam bilmiyorum. İnişli çıkışlı çok garip bir dönemden geçtim ve birçok kez tam anlamıyla -sınandığımı- hissettim. Şuanda yukarıda fotoğrafını gördüğünüz odadayım, o masada o bilgisayardan yazıyorum bu satırları. Ve Kırıkkale 'de değil Kastamonudayım .  Şuradaki yazıyı yazdığım sırada Kastamonu'yu hiçbir şekilde istemiyor, Kırıkkale çıksın diye dualar ediyordum. Pazartesi günü sonuçlar açıklandı, Kırıkkale beni kabul etmiş. O kadar mutlu oldum ki, hoplaya zıplaya haber verdim herkese, tam bir hafta sonraki pazartesi günü gittik ailecek Kırıkkaleye. Allahım! Dağın başına şık şık şık şık diye iki üç bina kondurmuşlar, girişine üniversite yazmışlar. Al sana okul. Gittik kaydı yaptırdık, haritalara bakıyoruz hiçbir yerde bizim fakülte yok. Sonra yurtlara bakarken öğrendik ki bizim fakülte başka yerdeymiş. Bütün fakülteler orada, sadece bizimki başka yerde! Merkez kampüs şehrin girişinde, Ankara tarafı